இணையவழி ஆன்மீக நூலகம்

Digital Library

Home    Books


ஸ்ரீ தக்ஷிணாமூர்த்தி ஸ்தோத்ரம்

ஸ்ரீ தக்ஷிணாமூர்த்தி ஸ்தோத்ரம் (Sri Dakshinamurthy Stotram) is a revered hymn composed by the great sage Adi Shankaracharya. This stotram is dedicated to Lord Dakshinamurthy, who is the embodiment of Shiva as the supreme teacher and the ultimate guru of knowledge and wisdom. Dakshinamurthy is traditionally depicted as a youthful deity facing south, imparting knowledge to his disciples through silence.

ஸ்ரீ தக்ஷிணாமூர்த்தி ஸ்தோத்ரம்

The stotram consists of ten verses (slokas), each glorifying different aspects of Lord Dakshinamurthy. The verses are profound and often reflect the philosophy of Advaita Vedanta, emphasizing the unity of the individual soul (Atman) with the supreme consciousness (Brahman).

முதல் ஸ்லோகம்:

விஷ்வம் தர்பண த்ருஷ்யமாண நகரி துல்யம் நிஜாந்தர்கதம்
பாஶ்யந்நாத்மநி மாயயா பஹிரிவோத்பூதம் யதா நித்ரயா ।
ய: ஸாக்ஷாத்குருதே ப்ரபோதஸமயே ஸ்வாத்மானமேவாத்வயம்
தஸ்மை ஸ்ரீகுருமூர்தயே நம இதம் ஸ்ரீதக்ஷிணாமூர்தயே ॥ 1 ॥

உரை:

இப்பிரபஞ்சம், ஒரு கண்ணாடியில் பிரதிபலிக்கிற நகரத்தைப் போல், நம் உள்ளிலேயே உள்ளது. மாயையால் நம்முடைய ஆத்மாவின் வெளிப்பாட்டாக வெளியில் தோன்றும். இது ஒரு கனவு போலவே உணரப்படுகிறது. ஆனாலும் உணர்வு ஏற்படும் வேளையில், அதே ஆத்மா, அத்விதீயமான (இரண்டுமற்ற) சுயமாகவே வெளிப்படுகிறது. அதைக் காண்பிக்கும் அந்த ஆசிரியரான தக்ஷிணாமூர்த்திக்கு என் வணக்கங்கள்.

இரண்டாம் ஸ்லோகம்:

பீஜஸ்யாந்தரிவாங்குரோ ஜகதிதம் பிராங்க்நிர்விகல்பம் புன:
மாயாகல்பித தேஷகாலகலனா வாய்ச்சித்த்ர சித்த்ரீக்ருதம் ।
மாயாவீவ விஜ்ரும்பயத்தியபிமஹா யோகீவய: ஸ்வேச்சயா
தஸ்மை ஸ்ரீகுருமூர்தயே நம இதம் ஸ்ரீதக்ஷிணாமூர்தயே ॥ 2 ॥

உரை:

ஒரு விதை உச்சியில் உள்ள முளைப்போல் இந்த உலகம், ஆரம்பத்தில் பிரபஞ்சமற்றதாக இருந்தது. மாயையின் வேலைப்பாடுகளால் (தேசம், காலம் முதலிய கற்பனைகளால்) இது வண்ணம் மாறுபட்டதும், பன்முகமுடையதுமாக உருவாகிறது. மாயையால் கடவுள் தன்னை பிரபஞ்சமாக வெளிப்படுத்துகிறார், அது ஒரு மகாயோகியின் விளையாட்டைப் போலவே நிகழ்கிறது. அந்த தக்ஷிணாமூர்த்தியை வணங்குகிறேன்.

மூன்றாம் ஸ்லோகம்:

யஸ்யைவ ஸ்புரணம் ஸதாத்மகமசத் காள்பார்த்தகம் பாஸ்யதே
ஸாக்ஷாத் தத் ப்ரவிலாபயேத்யபிரிதம் பாயஸ்பூரிதம் ஸத்வதா ।
பாஸ்யந்தம் ஸ்வதமீயமாநஸமயம் ஸங்கல்பஸங்கல்பதோ:
தஸ்மை ஸ்ரீகுருமூர்தயே நம இதம் ஸ்ரீதக்ஷிணாமூர்தயே ॥ 3 ॥

உரை:

நான் என்னைக் கண்டு கொள்ளும் உணர்வு மட்டும் தான் சொரூபமாக (அத்வைதம்) இருக்கிறது. ஆனால் மாயையால், நாமெல்லாம் பிறவித்தொடங்கும் மூலமாக புவியின் நனவாக பீடிக்கப்பட்டிருப்பதாக உள்ளது. எனது உணர்ச்சிகள் எல்லாமே கற்பனைகளாலானவை. அதனால் நான் யாரோ, என்னோடது ஏதோ போன்ற உணர்வுகள் உருவாகின்றன. மாயையின் செயலால் நானென்று கற்பனையாக உறைகின்ற அந்த உணர்ச்சிகளுக்கும் நவக்கூற்றிடையே குறியிடக்கூடியபடி பல கருத்துகள் பதியக்கூடியவை. தக்ஷிணாமூர்த்திக்கு வணக்கம்.

நான்காம் ஸ்லோகம்:

தேஹந்த்வாக்-புஜாங்க்ரஹாதி-சயாநே நயம்
ப்ராக்யாஷ்வ ப்ராணி பந்தாந்த்ரயோ:
ப்ராக்யாஷ்வ ப்ராணி பந்தாந்த்ரயோ:
தஸ்மை ஸ்ரீகுருமூர்தயே நம இதம் ஸ்ரீதக்ஷிணாமூர்தயே ॥ 4 ॥

உரை:

நாம் துரிதம் என்று நாங்கள் கற்பனை செய்யும், நாம் கலைந்து சென்றோம் என்கிற பொறுமையை மறந்திடும் தக்ஷிணாமூர்த்திக்கு நான் வணங்குகிறேன். இவர்தான் தக்ஷிணாமூர்த்தியின் ஒரே ஆசிரியர்.

ஐந்தாம் ஸ்லோகம்:

நானா சித்ரகடா: சித்ரம் அபித்ரிபதம்
ஆபூதம் பதமாபதமபி போத:
அபூதம் பதமாபதமபி போத:
தஸ்மை ஸ்ரீகுருமூர்தயே நம இதம் ஸ்ரீதக்ஷிணாமூர்தயே ॥ 5 ॥

உரை:

நம் சுமை தாங்காது, நாம் உலகில் எப்படி வாழ்கிறோமோ என்று கூறும் அதே தக்ஷிணாமூர்த்தி. அப்பொழுது அவர் அதைப்போலவே கற்பனை செய்து கொள்வதைக் கண்டு கொள்ளவும் செய்கிறார். அந்த ஆசிரியர், தக்ஷிணாமூர்த்தி அவர்கள், அதையும் கற்பனை செய்கிறார்.

தோற்றம்:

ஸ்ரீ தக்ஷிணாமூர்த்தி ஸ்தோத்ரம், ஆதித்யன் கற்பனை செய்தவர், முழு உலகமும், நாமும் பொறுத்தவரை, அத்வைதம் மட்டுமே உண்மையானது என்பதை உணர்த்துகிறது. அதன் மூலம் நாம் தன்னை யாரென உணர்ந்து, அதுவே பரமோபதேசம் என்கிறார்.

தலைமுறை:

இதைப் பற்றி நாம் ஒவ்வொரு ஸ்லோகம் குறித்தும் விளக்கம் பெற முயற்சி செய்ய வேண்டும். அதேநேரம், அது இந்த உலகத்திற்கு மட்டுமில்லாமல் சத்யத்திற்கும் (தன்மையுமாக) அமைந்தது என்பதை உணர்ந்து, அதில் நாம் மெய்ப்பொருளாக இருப்பதாக செயல்பட வேண்டும்.



Share



Was this helpful?